Παρά το γεγονός ότι το πηγούνι αποτελεί έναν από τους μικρότερους ανατομικούς σχηματισμούς στο πρόσωπο, καταλαμβάνει μια ιδιαίτερη περίοπτη θέση. Σαν ανατομικός σχηματισμός αποτελεί μια ξεχωριστή και μοναδική οντότητα του ανθρώπινου είδους και δεν συναντάται σε άλλους ζωϊκούς οργανισμούς. Η μορφή του, ο συσχετισμός του με άλλους ανατομικούς σχηματισμούς (μύτη, κάτω γνάθος, άνω γνάθος) μπορεί να επηρεάζει έντονα την αισθητική εικόνα του προσώπου.
Οι ανατομικές ανωμαλίες του πηγουνιού χαρακτηρίζονται ως:
Η μέθοδος διόρθωσης τέτοιων καταστάσεων μπορεί να κυμαίνοται από οστεοτομίες και μετακίνηση του οστικού τμήματος του πηγουνιού προς τα πίσω ή κάτω, ανάλογα με τη διόρθωση που πρέπει να γίνει ή την απλή τοποθέτηση ενθεμάτων σιλικόνης στις πιο ελαφριές περιπτώσεις.
Σκοπός στην πλαστική χειρουργική όπως και σε όλες τις χειρουργικές ειδικότητες είναι ο περιορισμός της χειρουργικής παρέμβασης και της βαρύτητας αυτής, έτσι ώστε να δημιουργούνται άριστα αισθητικά αποτελέσματα χωρίς καταπόνηση του ασθενούς.
Υπάρχουν τρεις κύριες χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση υπογενίας και μικρογενίας:
Το μειονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν δίνει λύση σε όλα τα προβλήματα υποπλασίας γενίου. Η συγκεκριμένη παρέμβαση όταν επιτελείται από εξειδικευμένο και έμπειρο πλαστικό χειρουργό στερήται σημαντικό ανεπιθύμητων ενεργειών.
Η παρεμβατική επέμβαση πηγουνιού μπορεί να γίνει σε συνδυασμό με Ρινοπλαστική ή άλλες αισθητικές παρεμβάσεις.